Hormonale problemen kunnen al vóór de geboorte, tijdens de ontwikkeling van de foetus beginnen. Dit kan zich voordoen wanneer de moeder chronische stress heeft waardoor haar bijnieren overmatig gestimuleerd worden.

Tijdens het 2e trimester van de zwangerschap produceert de placenta gemiddeld 450 mg. progesteron per dag. Bij chronische stress van de moeder zal zij een deel van deze progesteron gebruiken voor haar stress respons. Progesteron wordt namelijk omgezet naar cortisol. In het 3e trimester beginnen de bijnieren van de baby o.a. cortisol te produceren. Deze cortisol kan ook gebruikt worden door de moeder. Afhankelijk van de hoeveelheid stress van de moeder zullen de bijnieren van de baby hierdoor sterk vergroten.

Na de geboorte kunnen, bij stress, de bijnieren van de baby sneller dan normaal vergroten. Bij meisjes neemt op termijn de kans toe dat voor de stress respons sekshormonen als progesteron gebruikt worden. Dit brengt een sterke ontregeling van de sekshormonen en het voortplantingssysteem teweeg. Baby’s met een laag geboortegewicht hebben vaak een laag cortisolniveau. Ook dit kan voor de rest van het leven een belangrijke rol spelen. Later zijn ze vaak minder stressbestendig.

Bijnieren (cortisol) en eierstokken (oestrogeen, progesteron) zijn met elkaar verbonden. Dit komt al bij de embryo tot uiting. Hierin bevindt zich een groep cellen die uiteindelijk zowel de eierstokken als de buitenste laag van de bijnieren (cortisol productie) worden.

Cortisol heeft een hoofdrol als het gaat om chronische ziektes. De invoering van het kunstlicht heeft hier een cruciale rol. Vanaf het moment dat we hierdoor het dag-nachtritme naar onze hand kunnen zetten hebben we een chronische stressfactor voor ons lichaam gecreëerd. Niet alleen ná onze geboorte maar zelfs al daarvoor.

Be Sociable, Share!

•